Κωνσταντινούπολη- «Ογδόντα πέντε χρόνια για την Πόλη, τον Πολίτη και τον Πολιτισμό», είναι το σλόγκαν της καθημερινής εφημερίδας «Απογευματινή», της Κωνσταντινούπολης, που τα τελευταία χρόνια έχει ξεφύγει από τον παραδοσιακό τρόπο έκδοσης. Μέσα από τις σελίδες της αποτυπώνεται η ιστορία του ελληνισμού της Πόλης, από το 1925 μέχρι σήμερα. Ενός ελληνισμού, που αντέχει και διεκδικεί τη δική του ξεχωριστή θέση στο πολυεθνικό μωσαϊκό της χώρας των 72 εκατομμυρίων κατοίκων.
Αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες, ο σημερινός εκδότης της «Απογευματινής», ο Κωνσταντινοπολίτης Μιχάλης Βασιλειάδης, φροντίζει ώστε η εφημερίδα να φτάνει όχι μόνο στους 600 και πλέον ομογενείς συνδρομητές στην Τουρκία, αλλά και σε χιλιάδες αποδέκτες, μέσω του διαδικτύου, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. «Η εφημερίδα μας, μαζί με την Τζουμχουριέτ, θεωρείται η παλιότερη στην Τουρκία», τονίζει σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, από την Κωνσταντινούπολη, ο κ. Βασιλειάδης και προσθέτει: «Δύο αδέλφια, ο Αντώνης και ο Κωνσταντίνος Βασιλειάδη, Έλληνες φαρμακοποιοί της Πόλης, εκδίδουν για πρώτη φορά, στις 14 Ιουλίου του 1925, την ημερήσια ελληνική εφημερίδα «Απογευματινή».
Για την ιστορία, ο κ. Βασιλειάδης μας αναφέρει ότι ο εξάδελφος του πατέρα του, Αντώνης Βασιλειάδης, που λόγω των πολιτικών συγκυριών είχε απολέσει την άδεια λειτουργίας του φαρμακείου, κατάφερε να πάρει την άδεια για την εφημερίδα μέσω Τούρκων συμμαθητών που είχε στην Άγκυρα. Μέχρι το 1927, επικεφαλής της εφημερίδας ήταν ένας από τους καλύτερους δημοσιογράφους της εποχής, ο Έλληνας Καβαλιέρο Μαρκουίζο, ακούραστος μαχητής της πένας, που απελάθηκε τελικά από την Τουρκία το 1956 και πέθανε πάμφτωχος στην Αθήνα. «Από 80 φύλλα, που είχε στην αρχή της κυκλοφορίας της, η εφημερίδα έφτασε πολύ σύντομα να πουλάει 30.000 φύλλα, αριθμός ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής», σημειώνει ο κ. Βασιλειάδης. Το 1927 τον αντικατέστησε ο Γρηγόρης Γιαβερίδης, ο οποίος «ήξερε καλά την τέχνη της αυτολογοκρισίας και έτσι κατάφερε να περάσει το πλοίο από τις συμπληγάδες και να διατηρήσει την πλεύση του επί πολλών δεκαετιών», όπως μας αναφέρει ο κ. Βασιλειάδης. Όλα αυτά τα χρόνια, η «Απογευματινή» πέρασε από πολλά κύματα, δεν έκλεισε όμως ποτέ, παρά μόνο από τις 6 έως τις 21 Σεπτεμβρίου του 1955, λόγω των γεγονότων. Το τυπογραφείο σώθηκε, χωρίς ζημιές, λόγω του ότι βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το προξενείο της τότε Σοβιετικής Ένωσης.
«Όσοι είχαν στα χέρια τους την εφημερίδα, την αγάπησαν και φρόντιζαν με τον τρόπο τους να βγαίνει ανελλιπώς», σημειώνει ο 69χρονος κ. Βασιλειάδης. «Αρκεί να αναφέρουμε- λέει- ότι ο γιατρός Γιώργος Αντόσογλου, γαμπρός του Γιαβερίδη, επιμελούνταν την εφημερίδα επί δέκα χρόνια, από το σπίτι του, όπου έμεινε κλινήρης». Το 1960, απόφοιτος της Ανωτάτης Εμπορικής της Κωνσταντινούπολης, ο Μιχάλης Βασιλειάδης, σε νεαρή ηλικία, ήταν ήδη διευθυντής της εφημερίδας «Ελεύθερη Φωνή». Ο ίδιος έχει «γευτεί» προσωπικά τις συνέπειες των σκληρών νόμων της Τουρκίας. Έχοντας επιλέξει συνειδητά να μείνει στη Πόλη μετά τα Σεπτεμβριανά, κατηγορήθηκε το 1964 για διάσπαση της εθνικής ενότητας της Τουρκίας. Έτσι, έμπλεξε σε μία δικαστική περιπέτεια που έληξε με την αθώωσή του δέκα χρόνια μετά, το 1974. Τότε, αποφάσισε να φύγει στην Αθήνα, για να επιστέψει τελικά το 2002 και να αναλάβει την «Απογευματινή». Η εφημερίδα είχε ακολουθήσει τη φθίνουσα πορεία της ελληνικής μειονότητας της Πόλης, που από 80.000 ψυχές στη δεκαετία του ΄50, σήμερα μετρά 1.800 άτομα. Αρκεί να αναφέρουμε ότι, οι όποιες δημοσιεύσεις της εφημερίδας, προτού αναλάβει ο νέος της εκδότης, ήταν ψαλιδωμένες από διάφορες εφημερίδες. Αξιοποιώντας τα σύγχρονα μέσα, με πολύτιμο συνεργάτη στα τεχνικά το γιό του Μηνά, ο κ. Βασιλειάδης έχει καταφέρει, σήμερα, η «Απογευματινή» να είναι μία αξιόπιστη, τετρασέλιδη καθημερινή εφημερίδα, με έγχρωμες εκτυπώσεις, με ειδήσεις που αφορούν στον ελληνισμό της Πόλης, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Ελλάδα και τον κόσμο. Αν κάτι θα ήθελε διακαώς ο κ. Βασιλειάδης είναι να δει ψηφιοποιημένο το πλήρες αρχείο της εφημερίδας. Μία υπόθεση εύκολη, αν υπάρξει η σχετική βούληση.
«Ο Ελληνισμός της Πόλης είναι σαν το μυθικό Ανταίο: για να τον σκοτώσει κανείς πρέπει να τον ξεριζώσει. Έχει, όμως, μία ιδιαιτερότητα που δεν την έχουν άλλες μειονότητες-τη ζωντανή ασπίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Βασιλειάδης, ο οποίος τρέφει, όπως όλοι, απεριόριστο σεβασμό για τον κ.κ. Βαρθολομαίο, με τον οποίο υπήρξε συμμαθητής στο Ζωγράφειο. «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο- τονίζει- έχει αποκτήσει διεθνώς την αίγλη και τη σημασία που του αναλογεί, με επικεφαλής τη φωτισμένη προσωπικότητα του Πατριάρχη μας, στον οποίο βασιζόμαστε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου